Βρίσκεται σε ρεματιά στη ΒΔ πλευρά του νησιού. Το μοναστηριακό συγκρότημα αποτελείται από πετρόκτιστο περίβολο, ορθογώνιο πύργο, βοτσαλωτή αυλή, κελλιά, φωτάναμμα, απoθήκες, τράπεζα και μαγκιπείο (φούρνο). Το καθολικό είναι τρουλαίος ελεύθερος σταυρός με αρκετές οικοδομικές φάσεις. Παλαιοχριστιανικά κιονόκρανα σώζονται στους εσωτερικούς κίονες.
Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή που αποκαλύφθηκε στο υπέρθυρο εσωτερικά της εισόδου στο νάρθηκα, ως κτήτωρ αναφέρεται ο ιερομόναχος Ιωνάς Α΄, που κρατεί και το ομοίωμα του ναού. Οι λοιπές τοιχογραφίες που τον πλαισιώνουν ανήκουν σε σκηνές Παραδείσου και χρονολογούνται στα τέλη του 15ου αι. Ο πύργος που υψώνεται στα νότια της κεντρικής εισόδου του μοναστηριού πιθανόν να ανήκει στη βυζαντινή περίοδο. Το 1703 ανακαινίστηκε από τον ηγούμενο κυρ Λαυρέντιο και τοιχογραφήθηκε το 1776 από τον Γρηγόριο Συμαίο.
